Impulsem do rozwoju miasta była budowa portu, który powstał w celu
zapewnienia Polsce dostępu do morskich szlaków i bazy marynarki wojennej
wobec niepewnej sytuacji w Wolnym Mieście Gdańsku.
Szybki napływ ludności i dynamiczny rozwój portu sprawiły, że w ciągu
kilkunastu lat po nadaniu praw miejskich Gdynia ze wsi rybackiej
przekształciła się w miasto zamieszkane przez 127 tys. osób (1939).
Obecnie liczy, według danych GUS-u z 30 czerwca 2012, 248 574 mieszkańców, a jej powierzchnia zajmuje 135 km².
Szwecja to kraj o powierzchni prawie 450 000 km2 i 9,5-milionowej liczbie mieszkańców. Szwecja
jest monarchią konstytucyjną. Król jest głową państwa, ale ma
niewielkie uprawnienia.Przez wieki systematycznie tracił je na rzecz
innych organów państwowych: parlamentu, rządu i innych urzędów
centralnych. Rząd sprawuje władzę wykonawczą i składa się z
premiera i powołanych przez niego ministrów. W Szwecji istnieją dwie
kategorie ministrów. Pierwsza to ministrowie kierujący określonymi
ministerstwami, druga to ministrowie bez teki (tzw. radcy konsultanci).
Ministerstwa nie są zbyt rozbudowane. Posiadają tylko funkcję
kierowniczą i przygotowawczą ustaw, ponieważ istnieją obok nich
rozbudowane urzędy centralne. Ich urzędnicy z założenia mają być
apolityczni i dobrze wykształceni. Zadaniem tych urzędów jest bieżące
zarządzanie. W latach powojennych w życiu politycznym Szwecji
dominowała jedna partia: Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
(SAP), która nieprzerwanie sprawowała władzę od 1932 do 1976 roku, kiedy
przegrała wybory[6]. Drugą porażkę poniosła w 1991 roku, ale następne
wybory w latach 1994, 1998 i 2002 przyniosły jej powrót do władzy.
Większość jej członków to działacze związków zawodowych. SAP jest
zwolenniczką państwa opiekuńczego, popiera silny wpływ państwa na
gospodarkę i równość społeczną. Obecnie podatki w Szwecji stanowią 52%
PKB (w latach 80' wynosiły nawet 60%), z których państwo szwedzkie
finansuje edukację, służbę zdrowia i badania. Polityka socjalna
Szwecji opiera się na założeniu, że wszyscy obywatele niezależnie od
pochodzenia i stanu majątkowego powinni mieć równy dostęp do edukacji,
służby zdrowia, dóbr kultury itd. Charakterystyczne dla Szwecji jest
finansowanie służby zdrowia i emerytur z podatków, a nie dodatkowych
ubezpieczeń społecznych. Istotną część gospodarki szwedzkiej
stanowią bogactwa naturalne takiej jak są m.in. wysokiej jakości rudy
żelaza oraz duża, zwłaszcza w stosunku do zaludnienia, powierzchnia
lasów. Szwecja jest jednym z największych eksporterów broni i
technologii wojskowych, w tym do Pakistanu, Chin i Arabii
Saudyjskiej[10]. Znane marki szwedzkie to Volvo, Saab (lotnicza i
samochodowa), Scania, Koenigsegg, Ericsson, Electrolux, Husqvarna,
Vattenfall AB, Gripen, Skanska AB, Nordea Bank, Oriflame, Tetra Pak,
H&M i IKEA. Szwecja jest jednym z najbogatszych krajów
Europy. Zawdzięcza to bogatym złożom rudy żelaza, lasom i ogromnym
zasobom energii wodnej. Przede wszystkim jednak ludziom, którzy
potrafili spożytkować te bogactwa naturalne dla dobra swojego kraju.
Dziś Szwecja jest jednym z najbogatszych krajów świata, nowoczesnym i
wysoko uprzemysłowionym. Tak szybki przeskok wyamagł sporej dozy
codziennego patriotyzmu i szerszej perspektywy w działaniach ludzi,
obojętnie czy było się zatrudnionym, właścicielem fabryki, czy
politykiem kształtującym warunki dla rozwoju przedsiębiorstw. Godna
podziwu jest kreatywność szwedzkich inżynierów z przełomu XIX i XX
wieku, którym świat zawdzięcza urządzenia do dziś traktowane jako
niezbędne. Łożysko kulkowe -- Sven Wingquist (1876-1953), lodówka --
Baltzar von Platen (1898-1984), czy klucz, w Polsce zwany z jakiegoś
powodu francuskim -- Johan Petter Johansson (1853-1943), to tylko parę
przykładów.